Piosenka o papierowym
żołnierzyku
Żołnierzyk raz na świecie żył,
i piękny był i zdrowy,
chociaż zabawką tylko był,
bo był on papierowy.
Darować szczęście wszystkim chciał
i świat zbudować nowy,
a sam nad łóżkiem wisiać miał,
bo był on papierowy.
Radośnie rozstać z życiem swym
dwukrotnie był gotowy,
lecz było nam do śmiechu z nim,
bo przecież — papierowy.
Nie zdradzisz mu sekretów swych
i tajemnic wojskowych,
a z jakich przyczyn? Właśnie z tych,
że był on papierowy.
A żolnierz, ciche życie klnąc,
o los zabiegał nowy
i “Ognia! Ognia!” prosił wciąż,
choć był on papierowy…
— Do ognia? Cóż! Jak iść, to tuż!
Dobiec do tego rowu!
On zrobił krok — i po nim już,
bo był on papierowy
Перевод Ан. Нехая
|
Песня о бумажном
солдатике
Один солдат на свете жил,
красивый и отважный,
но он игрушкой детской был,
ведь был солдат бумажный.
Он переделать мир хотел,
чтоб был счастливым каждый,
а сам на ниточке висел:
ведь был солдат бумажный.
Он был бы рад в огонь и в дым,
за вас погибнуть дважды,
но потешались вы над ним,
ведь был солдат бумажный.
Не доверяли вы ему
своих секретов важных,
а почему? А потому,
что был солдат бумажный.
А он, судьбу свою кляня,
не тихой жизни жаждал,
и все просил: «Огня! Огня!»
Забыв, что он бумажный.
В огонь? Ну что ж, иди! Идешь?
И он шагнул однажды,
и там сгорел он ни за грош:
ведь был солдат бумажный.
Булат Окуджава
|
